Հայտնի գործարար, հասարակական գործիչ Ռուբեն Վարդանյանը, որը հայտարարել է ՌԴ քաղաքացիությունից հրաժարվելու և Արցախ տեղափոխվելու մասին, Forbes-ին տված հարցազրույցում ասել է, որ Արցախյան երկրորդ մեծ պատերազմից հետո կյանքն իր համար բաժանվել է երկու մասի՝ պատերազմից հետո և առաջ:
Նշելով, որ մտադիր չէ պետական պաշտոն զբաղեցնել՝ Վարդանյանն ասել է նաև, որ կարող է այնպիսի իրավիճակ ստեղծվել, երբ ինքը ստիպված կլինի և ճիշտ կհամարի պետական պաշտոն զբաղեցնել։
«Ես երբևէ ռուսականից բացի այլ անձնագիր չեմ ունեցել և անցյալ տարվա հունիսին ստացա ՀՀ քաղաքացու անձնագիր: Երկու տարում իրավիճակը չբարելավվեց: Արցախում ավելի քան 120,000 մարդ է ապրում, և ինձ համար շատ կարևոր է, որ նրանք ազդակ ստանան, որ միայնակ չեն: Որպեսզի նրանք հասկանան, որ իրենց ոչ միայն գումար կարող են փոխանցել, այլ նաև, որ կան մարդիկ, որոնք պատրաստ են իրենց հետ անցնել այդ դժվարին ճանապարհը
Տեղափոխվելու որոշումը հեշտ չի տրվել ինչպես ինձ, այնպես էլ՝ ընտանիքիս։ Չէ՞ որ ես նրանց տեղափոխում եմ իրենց սովորական և հարմարավետ կյանքից: Բայց ես նաև հիանալի հասկանում էի, որ ինչ-որ պահի որոշում պետք էր ընդունել, անցնել Ռուբիկոնը: Որոշել՝ պատրա՞ստ եմ ես դա անել հանուն իմ հայրենիքի, թե՞ ոչ»,-ասել է նա:
Վարդանյանն ասել է, որ իր ակտիվները կկառավարի family office-ը:
«Հասկացեք, ես փոխում եմ քաղաքացիությունս ոչ թե նրա համար, որ չեմ կարողանա զբաղվել իմ գործերով: Բայց կարող է այնպիսի իրավիճակ ստեղծվել, երբ ես ստիպված կլինեմ և ճիշտ կհամարեմ զբաղեցնել պետական պաշտոն: Հայաստանում օրենսդրությունն արգելում է պետծառայողներին ունենալ երկքաղաքացիություն և ակտիվներ արտասահմանում: Բացի այդ, դու պետք է երկրում որոշ ժամանակ ապրես և այդ ընթացքում չունենաս այլ քաղաքացիություն, որպեսզի կարողանաս զբաղեցնել պետական պաշտոն»,-ասել է Վարդանյանը։
Նա նշել է, որ մտադիր չէ պետպաշտոն զբաղեցնել, քանի որ ուզում է գործողությունների ազատություն ունենալ, այդ թվում՝ բարոյական տեսակետից։
«Այնուամենայնիվ Արցախը մի տարածք է, որը մինչ այժմ չունի որոշակի լիարժեք կարգավիճակ, և այդ կոնֆլիկտային իրավիճակում ես չեմ ցանկանում վնասել Ռուսաստանին»,-ասել է Վարդանյանը:
Նա ասել է, որ Արցախում իր գլխավոր խնդիրը լինելու է լավ ապագա կառուցելու համար պայմանների ստեղծումը, որտեղ կլինի ուժեղ տնտեսություն և սոցիալական ինստիտուտներ, որոնք կամրապնդեն երկրի և տարածաշրջանի անվտանգությունը:
«Այդ առումով իմ գլխավոր գործառույթն է օգտագործել իմ փորձը (և կառավարման, և ֆինանսական) և իմ կապերը՝ իմ հնարավորությունների հետ որպես մի մարդու, որը կարողանում է պայմանավորվել: Անել ամեն ինչ, որպեսզի բազմամյա խորքային հակամարտության չափազանց բարդ իրավիճակում Արցախը պահպանի իր հողերը, որտեղ հայերն ապրում են հազարամյակներով: Միևնույն ժամանակ` սկսել հարևանների հետ հարաբերությունների կարգավորման բարդ ճանապարհը՝ հենվելով ոչ թե այլատյացության և փոխադարձ ատելության, այլ կողք կողքի ապրել սովորելու ձգտումի վրա: Ես միշտ այնպիսի մարդ եմ եղել, որը միավորել է չմիավորվող բաներ: Ես չեմ մասնակցել պատերազմին, չեմ կռվել, այդ առումով ինձ հետ շփումը կարող է ավելի հեշտ լինել, քան այն մարդկանց հետ, ովքեր անցել են Արցախի պատերազմի միջով»,-ասել է Ռուբեն Վարդանյանը։
Անդրադառնալով այն հարցին, թե ունի ինքն արդյոք կոնկրետ պլան՝ Վարդանյանն ասել է, որ արդեն 20 տարի նախագծեր է իրականացնում Հայաստանում, Արցախում:
«Առաջին հերթին անհրաժեշտ է շեշտը դնել կրթության, առողջապահության, տեղեկատվական և մշակութային-հանրային տարածություն ձևավորելու, կառավարման կադրերի համակարգ ստեղծելու վրա, ինչպես որ ես դա արել եմ Սկոլկովոյի բիզնես դպրոցում: Այդ խնդիրները լուծելու համար ես կարող եմ ներգրավել իմ գործընկերներին և իմ ռեսուրսները, որպեսզի դա արվի արագ, որակյալ և համապատասխանի համաշխարհային լավագույն չափանիշներին»,-ասել է Ռուբեն Վարդանյանը։
Ավելի վաղ Ստեփանակերտում կայացած մամուլի ասուլիսում Ռուբեն Վարդանյանն ասել էր, որ ռուբիկոնն անցել է և հետ չի գնալու։ «Ես դա արել եմ՝ հասկանալով, որ պիտի ցույց տամ, որ ես գիծն անցել եմ։ Հիմա կստացվի, թե չէ, դա այլ հարց է, ամեն ինչ հնարավոր է, բայց ես հետ չեմ գնալու։ Ես չեմ ասելու՝ կներեք, ժողովուրդ, Մոսկվայում կարևոր գործեր ունեմ, Պուտինի հետ պիտի հանդիպեմ, պիտի գնամ։ Ես ոչ ռուսական անձնագիր ունեմ, ոչ անգլիական։ Սա ձեր համար չի, սա նրա համար է, որ հասարակ քաղաքացին զգա, որ ինքը մենակ չի, որ եթե էս մակարդակի մարդն եկել ու ասում է, որ իրենց հետ է, ուրեմն իրենք մենակ չեն։ Այս օրերին ինձ այնքան մարդիկ են մոտեցել պարզապես ժպտալով, պարզապես զգալով, որ մենակ չեն, դուք չեք պատկերացնի այդ պոզիտիվը»,-ասել էր նա։
