Ադրբեջանի բանտում պահվող Վիգեն Էուլջեքջյանը արդեն 28 օր է հացադուլ է սկսել, սակայն նրա ընտանիքը դեռևս որևէ տեղեկություն չունի նրա առողջական վիճակի վերաբերյալ։
Էուլջեքջյանի շահերը ներկայացնող փաստաբան, Արգենտինայում բնակվող միջազգային իրավաբան Լուչիանա Մինասյանը նշել է, որ պատրաստվում են ուղղակի դիմել Ադրբեջանի իշխանություններին՝ խնդրելով ապահովել բժշկական միջամտություն, հայտնում է «Փաստինֆոն»։
«Բանն այն է, որ Վիգենի հետ նույն խցում գտնվող նրա ընկերը նույնպես բժշկական օգնության կարիք ունի։ Նրա առողջական վիճակը ևս ծայրահեղ ծանր է, բայց ընտանիքը հրաժարվում է դրա մասին խոսել։ Թերևս վախենում են Բաքվում գտնվող իրենց սիրելիների նկատմամբ վրեժխնդրությունից»,– ասել է Մինասյանը։
Երբ փաստաբանին հարց է ուղղվել՝ արդյոք որևէ ակնկալիք ունեն Հայաստանի կառավարությունից, նա արձագանքել է, որ միայն կապ է ունեցել ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարության հետ՝ Վիգեն Էուլջեքջյանի ընտանիքին տրամադրվելիք աջակցության շրջանակում։
«2020 թվականին Հայաստանը որոշեց օգնել ռազմագերիների ընտանիքներին։ Բայց ժամանակի ընթացքում աստիճանաբար այդ աջակցությունը բարդացավ։ Դժվարությունները խորացան հատկապես այն ժամանակ, երբ Արցախի 120 հազար բնակչի հարկադիր տեղահանումը տեղի ունեցավ, ինչի արդյունքում կառավարությունը սկսեց նաև նրանց կարիքները հոգալ։ Ռազմագերիների և տեղահանվածների ընտանիքների աջակցությունը սկսեց բեռ դառնալ կառավարության համար, և այդ աջակցությունը կամաց-կամաց նվազեց։
Մինչդեռ մենք հետևում էինք որոշ ընտանիքների վիճակին և տեսնում էինք այն ծանրությունը, որն առաջանում է, երբ տան ֆինանսապես ապահովողը, կերակրողը ընտանիքի հետ չէ։ Ես շարունակ այս հարցով դիմում էի Մարդու իրավունքների պաշտպանին և նախարարությանը՝ աջակցություն տրամադրելու հնարավորության խնդրով։
Վիգենի ընտանիքը տևական ժամանակ է ծանր դրության մեջ է։ Վիգենի կինը՝ Լինդան, չէր կարողանում ապահովել մոր ուռուցքաբանական բուժման ծախսերը։ Այս պահին մենք դեռ հունիս և հուլիս ամիսների վճարումները չենք ստացել։ Սակայն ընտանիքը ազատության մեջ է, նրանց օգնել հնարավոր եղավ Հայ որբերի օգնության միության աջակցությամբ։ Իսկ Վիգենի առողջական վիճակի մասին որևէ տեղեկություն այս պահին հասանելի չէ։ Բացի այդ՝ որևէ բժշկական օգնություն գերիների համար հասանելի չէ»,– պատմել է Մինասյանը։
46-ամյա Էուլջեքջյանը Հայաստանի և Լիբանանի քաղաքացի է, որին ադրբեջանցի զինծառայողները գերեվարել են Լեռնային Ղարաբաղում՝ 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ին, երբ ստորագրվել էր Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև հրադադարի համաձայնագիրը, որով ավարտվել է Արցախյան 44-օրյա պատերազմը։ Նա հանդիսանում է Ադրբեջանի կողմից պահվող վեց քաղաքացիական պատանդներից մեկը։
Սա Վիգեն Էուլջեքջյանի ձեռնարկած առնվազն երրորդ հացադուլն է վերջին տարիների ընթացքում։ 2023 թվականին նա 24 օր հացադուլ է հայտարարել այն բանից հետո, երբ նրան արգելել են իր կնոջ հետ շփվել արաբերենով՝ պնդելով, որ փոխարենը նա խոսի հայերեն, ինչը կինը չի հասկանում։ 2025 թվականի մայիսին նա կրկին հացադուլ է սկսել՝ շարունակված երկու շաբաթ, երբ նրան լիովին զրկել են կնոջը զանգելու հնարավորությունից։ Դրանից հետո նա ստացել է ամսական մեկ անգամ զանգ կատարելու իրավունք։ Ըստ որոշ աղբյուրների, հունիսին այդ զանգը հնարավոր է դարձել Կարմիր Խաչի միջազգային կոմիտեի միջնորդությամբ։
Հինգ տարի տևած գերության ընթացքում Էուլջեքջյանը ենթարկվել է ինչպես ֆիզիկական, այնպես էլ հոգեբանական բռնությունների։ «Ճշմարտության և արդարադատության կենտրոնի» զեկույցի համաձայն՝ գերեվարման սկզբում նրան ծեծի են ենթարկել մինչև գիտակցության կորուստը։ Նա նաև ստիպված է եղել կեղծ մահապատժի ենթարկվել։ Հեռուստատեսային հարցաքննությունների ժամանակ տեսանելի է եղել, որ նրա ձեռքին, որտեղ նախկինում խաչի դաջվածք է եղել, հայտնվել են այրվածքներ, ինչը վկայում է՝ հնարավոր է՝ այդ հատվածը միտումնավոր այրել են։
