«Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գառնիկ Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում ուշադրություն է հրավիրել ջրային ռեսուրսների կառավարման խնդիրների վրա։ Նա նշել է, որ ջրային ռեսուրսներով հարուստ ՀՀ–ում ունենք ջրային պաշարների ահռելի կորուստ:
Պատգամավորը հավելել է, որ ջուրն անվտանգության բաղադրիչ է։
«Գաղտնիք չէ, որ այսօրվա աշխարհում պատերազմներ են մղվում ջրային պաշարների համար։ Մինչ մեր հարևան երկրները հսկայական գումարներ են ծախսում այս ոլորտում մեգանախագծեր իրականացնելու համար, մեր ջրային կորուստները գերազանցում են 70%-ը։ Միայն խմելու ջրի կեսից ավելին չի հասնում սպառողներին։
Մայրաքաղաքում և մարզերում ջուրը սկսել են տալ «ռեժիմով»։ Ամռան տապին հաճախակի են դարձել ջրանջատումները։ Որոշ համայնքների բնակիչներ ահազանգում են, որ ծորակից գալիս է խմելու համար ոչ պիտանի ջուր։ Մեր հարցմանն ի պատասխան՝ «Վեոլիա ջուր» ընկերությունից պատասխանել էին, որ ամռանը ջրի ոչ բավարար քանակության պատճառով խմելու ջրին խառնում են խորքային արտեզյան հորերի ջրեր։ Բնակիչները ստիպված են լինում ջուր գնել խանութներից՝ աղիքային խնդիրներից, սրտխառնոցից, փսխումներից խուսափելու համար։
Նույն տխուր պատկերն է նաև ոռոգման ջրի ոլորտում։ Միայն Արարատյան դաշտում ունենք մոտ 900-ից ավելի տիրազուրկ և ապօրինի հորեր, որոնք չկոնսերվացնելու պայմաններում հոսում, թափվում են Թուրքիա և Ադրբեջան։ Տարեկան կոնսերվացվում են ընդամենը մի քանի տասնյակ տիրազուրկ հորեր, ինչը, բնականաբար, չափազանց դանդաղ տարվող աշխատանքի հետևանք է և չի լուծում խնդիրը։
Մինչդեռ, ՀՀ տարածքում ունենք տասնյակ հազարների հասնող անջրդի, անմշակ հողատարածքներ։ Մեկ տարի առաջ արված իմ հարցմանն ի պատասխան՝ Կառավարությունից ստացել եմ տեղեկատվություն առ այն, որ օրինակ, Տավուշի մարզի 25 հազար 485 հեկտար տարածքից հիմա ոռոգելի է ընդամենը 3 հազար 759 հա-ն։ Վստահ եմ, որ նմանատիպ պատկեր է ՀՀ մյուս մարզերում ևս։
Արցախի հանձնումից հետո ունեցանք ջրային ռեսուրսների ահռելի կորուստներ։ ՀՀ-ում շարունակում են հիմնախնդիր մնալ ջրամբարների և դրանց հագեցվածության, Սևանա լճի մակարդակի բարձրացման հարցերը»,–գրել է նա։
Պատգամավորի խոսքով՝ այս իրավիճակն առաջացել է ջրային ռեսուրսների կառավարման ոլորտում ռազմավարական մոտեցման բացակայության պատճառով։ Առանց համակարգված քաղաքականության ու ներդրումների հնարավոր չէ հաղթահարել ջրային ոլորտի լրջագույն մարտահրավերները։
Նա ընդգծել է, որ ջուրը հարստություն է ու կյանքի համար անփոխարինելի ռեսուրս, իսկ նման անտարբերությունը կարող է հանգեցնել աղետալի հետևանքների երկրի համար։
