Նկարիչ Կամո Նիգարյանի մասին գրելիս մի քանի պարադոքսալ իրավիճակների ես բախվում, որոնք կարելի է համեմատել հնագետի խառնաշփոթի հետ, որը մինչ այդ անհյատ գտածո է հայտնաբերել: Նա փորձում է հասկանալ գտածոյի յուրահատկությունը, կառուցվածքը, ոճը, դարաշրջանը, նրա մասին վկայություններ է որոնում տարբեր պատմական ժամանակագրություններում և այլն: Սակայն, ոչ մի տեղեկություն չգտնելով, գիտնականը տալիս է սեփական մեկնաբանությունը եղած հնագիտական նյութի հիման վրա: Որքանով այն ճիշտ կլինի, հայտնի չէ, քանի որ քիչ բան է հայտնի. կա հին գտածո, նրա առանձնահատուկ «կառուցվածքը» և …բազում գուշակություններ: